ก่อนนหน้านี้ที่จะไปรับน้องที่เดย์แคร์เราลองไปส่งน้องมาแล้วกับโฮสแด๊ดปรากฏว่าริโอ้น้องคนโตร้องไห้จ้าเลยเพราะเราไม่ได้บอกเขาก่อนว่าเราจะไปส่งและสาเหตุนี้แหละที่เขาร้องไห้เพราะเขาไม่ชินที่จะให้คนอื่นไปเห็นเขาที่เดย์แคร์พอเราไปเลยกลับเป็นว่างอแงร้องไห้ทั้งโฮสแด๊ดและเราต่างหน้าเสียไปตามๆกันเลยเหอๆแต่น้องคนเล็กไม่มีปัณหาร่าเริงเหมือนเคย
ก่อนหน้าที่จะถึงวันศุกร์โฮสมัมก็บอกว่าเราอยากลองให้เธอไปรับน้องดูจะได้ทำให้เขาชินเราก็เออๆแต่อย่าลืมบอกริโอ้นะไม่งั้นร้องไห้เดย์แคร์แตกแน่ๆแกก็บอกโอเคที่จริงแล้วน้องไม่มีอะไรมากหรอกแต่ถ้าจะไปรับหรือปล่อยให้เขาอยู่กับพลอยตามลำพังก็ต้องบอกเขาก่อนแล้วเขาก็จะโอเคส่วนน้องคนเล็กไม่มีอะไรตามประสาเด็กขวบกว่าๆที่เพิ่งหัดพูด
พอวันศุกร์มาถึงเราก็รีบๆทำงานให้เสร็จเพื่อนที่จะไปรับน้องที่เดย์แคร์วันศุกร์นี่จะเป็นอะไรที่ยุ่งมากๆเพราะที่นี่เขาเลิกงานเร็วบ่ายสองโมงก็เลิกแล้วส่วนที่เดย์แคร์ก็เลิกสามโมงเพราะฉะนั้นเราต้องไปถึงที่เดย์แคร์ประมาณบ่ายสองโมงครึ่งเพราะจะได้มีเวลาแพ็คกระเป๋าและเสื้อผ้าของน้องเพราะเขาจะให้เอากลับบ้านทุกๆวันศุกร์ พอไปถึงเราก็ไปหาน้องคนโตก่อนเดิน เดินหาวนแล้ววนอีกตั้งหลสยรอบที่สนามเด็กเล่น..ไม่เจอเอ้าริโอ้ไปไหนเนี้ย เดินต่อไปอีกอันมาอีกทีริโอ้นั่งหัวเราะเราอยู่ ฮ่าๆแสดงว่าเขาเห็นเราแล้วแต่แกล้งให้เราหา -.-" พอเจอแล้วก้พาไปเก็บของกลับบ้าน เสร็จแล้วก้ไปหาน้องคนเล็กที่อีกห้องนึง
พอโนอาห์เห็นเราก้วื่งเข้ามาหาแล้วเรียกพลอยยยยยย ฮ่าๆจุ๊บๆกันไปฟ้อดใหญ่ๆโอเคพอออฮ่าๆไปเก็บของ
เดินออกมาเอ้าแล้วกระเป๋าโนอาห์ไปไหนฟระชิหายละเดินกลับไปหาไม่มี้ *0* ทำไงดีวนๆหาอยู่นั่นไม่เจอเดินคอตกออกมาปรากฏว่าคุณครูของโนอาห์หอบเอามารอข้างนอกฮ่าๆแกบอกเธอลืมกระเป๋าเราบอกโอ้ขอบคุณมากกกแล้วก้หัวเราะแหะๆขี้ลืมจริงๆเรานี่เห้ออดีนะไม่ลืมลูกเขา lol
โอเคพร้อมกลับบ้านจัดการเอาน้องขึ้นรถพ่วงจู่ๆริโอ้ร้องไห้แล้วบอก ซู็ทๆๆๆ เราก็งงอะไรของมันวะซู๊ทๆ ยืนนึกอยู่ตั้งนาน อ่อ จู๊บปากฮ่าๆๆ Soothers หรือ Dummy ในภาษาอังกฤษ แหมงงตั้งนาน
Soothers หรือ Dummy
เก็บของอะไรเสร็จเรียบร้อยก้ปั่นๆจนมาถึงบ้านระยะทางก้หลายกิโลอยู่เหมือนกันไอ้ปั่นอะไม่เท่าไหร่แต่ปั่นโต้ลมเนี้ยสิไม่ไหวเจ้จะเป็นลมต้องจอดแล้วเข็นเอาฮ่าๆๆๆ
รถประจำตำแหน่งอิๆ
No comments:
Post a Comment